LARRY JON WILSON (US)
Same

Iets voordat ik tegen Greg Copeland's CD Diana & James aanliep, kwam ook de release van Larry Jon Wilson's nieuwe CD mij ter ore. Na een hiaat van ongeveer 30 jaar aan absolute stilte komt compleet vanuit het nieuws een verdomd sterke samenstelling met nieuw opgenomen werk. Waar heeft deze man toch al die tijd gezeten?.Het schijnt dat zijn eigenzinnige persoonlijkheid geen compromissen wenste te sluiten.

Dan maar obscuur. Larry Jon Wilson heeft na 4 albums op Monument Records in het begin van de jaren 70 nu dan eindelijk zijn zin gekregen. (Zijn platen New Beginnings en Let Me Sing My Song to You zijn nog gezamenlijk op 1 CD verschenen in 2000 op het Britse See for Miles Records.) Deze bariton zet qua sfeer muziek neer vergelijkbaar aan Townes van Zandt, Mickey Newburry, Tony Joe White, Guy Clark of Kris Kristofferson (zijn persoonlijke vrienden en tijdgenoten) Dit nieuwe album is in de periode van 1 week opgenomen samen met Noel Sayre.

De instrumentatie is tot minuscule pro porties beperkt, wat de zeggingskracht beslist geen kwaad doet. 50% van de songs zijn van eigen hand, en de overigen zijn covers van gerespecteerde collega's als Paul Siebel, Mickey Newburry, Dave Loggins en Bob Dylan. Schitterend om te horen hoe kwalitatief sterk zijn heerlijk donker stemgeluid gebleven is. Deze nummers zijn alvast maar weer gepreserveerd voor de liefhebber van een diep zuidelijk geluid. Ongekend tijdloos talent klinkt geen dag verouderd. Eindelijk erkenning, of verdwijnt hij weer op eigen initiatief de anonimiteit in. Ik hoop van harte op het eerste, want dit is een plaat van het bovenste segment. Zonder enige twijfel!

SMP